Visitas

miércoles, 29 de junio de 2011

Game over

Reta al destino
En este juego el azar es la pieza clave. Nunca sabrás lo que te va a pasar ni que fichas vas a mover hasta el último momento. No vale la pena que planifiques la jugada porque luego saldrá como tenga que salir, bien o mal, como el destino lo prefiera. En ese juego nunca se sabe nada hasta que está hecho y sin poder retroceder. ¿Te sorprendes de haberte dado cuenta ahora? Lo ve normal, todos nos damos cuenta demasiado tarde... Pero quien sabe, quizás eso no sea malo al fin y al cabo. Lo único que sé, es que yo seguiré con mi camino, sin mirar atrás y esperando ver lo que suceda después, sin miedo a nada, ni siquiera a que el destino decida que la jugada salga mal. Llegaré al final del juego siendo yo misma, y con algo de suerte, quizás acabe ganando.
Hoy me he levantado con una inmensa sonrisa y no voy a dejar que nada ni nadie la haga desaparecer.

martes, 28 de junio de 2011

Ande, vaya a por él

Verá, mi pequeña Amelie, usted no tiene los huesos de cristal, podrá soportar los golpes de la vida, si usted deja pasar esta oportunidad con el tiempo se irá su corazón se irá haciendo seco y frágil como mi esqueleto. ¿A que espera? Ande, vaya a por él.

                         

                                                                                                                

Llámame loca si quieres

-¿Qué haces?
+Estaba coleccionando un momento.
-¿A que te refieres?
+Colecciono momentos, busco detalles que tengan algo especial y trato de recordarlos siempre. En mi opinión la vida es terriblemente jodida, pero tiene momentos que valen la pena, y yo los colecciono para intentar ser un poco más feliz...
-Y yo que pensaba que lo único que coleccionaba la gente eran chapas y cromos...
+Ya ves, a lo mejor esque yo soy diferente al resto de la gente.

Hazlo, y luego si quieres te arrepientes


Hoy es un día de esos en los que te paras a pensar, cosas que nunca se te habían pasado por la cabeza, pero que empiezas a darles importancia aunque quizás no la tengan.
Y tu respuesta es siempre la misma, "da igual, ya habrá tiempo, todavía es muy pronto", pero en verdad el tiempo corre más de prisa de lo que creemos y cuando te das cuenta ya no puedes hacer nada.
A veces merece la pena dar un gran paso, aunque te lleves todo con ello, pero si quieres conseguirlo, propóntelo y hazlo, no lo pienses, todo es un sueño, un sueño que se esfuma antes de lo que crees, no dejes que el tuyo se esfume.

lunes, 27 de junio de 2011

¿Bailamos?

En una calurosas madrugada de domingo y con una excesiva cantidad de alcohol en nuestros cuerpos me pidió que bailase con él el último baile, allí en medio de la nada, en medio de la oscuridad, sin música, bajo el cielo estrellado.
Sin esperar una respuesta me agarró y empezamos a bailar, y fue entonces, entre tropezones y risas, cuando me robó nuestro primer beso.

domingo, 26 de junio de 2011

Querer es poder

Muchas veces pienso que todo se pone al revés, pero la vida es eso, levantarse día a día creyendo que el futuro está en nuestros pies y al segundo darse cuenta de que eso no es cierto y que solo en nuestro sueños somos aquello que anhelamos ser. Se dice que si deseas algo con todas tus fuerzas, algún día se cumplirá ¿pero que haces cuando te cansas de desear lo inalcanzable? Tú simplemente deséalo, si se cumple o no, es decisión del destino, a veces el destino puede ponerse de tu parte.

Grítaselo al viento

Con la mirada perdida en el horizonte, en tu cabeza solo ese sonido, el sonido del mar, tus pies se hunden entre la arena mojada, el agua salada roza tu piel mientras esa espuma blanca se queda entre tus dedos.
Estás sola, grita, grita ahora que nadie te escucha.
Grítaselo, te quiero.




viernes, 24 de junio de 2011

martes, 14 de junio de 2011

Soy así y si no te gusta, pues te jodes

Soy cabezota, no me gusta dar los buenos días a gente que non conozco de nada, pido consejo para que me digan como hacer las cosas aunque luego no haga caso a lo que me dicen. Me gusta ir por la calle jugando a no pisar las líneas negras de los pasos de cebra, soy muy impulsiva suelo hacer las cosas y después arrepentirme, o no. A veces tengo grandes cambios de humor, se podría decir que soy bipolar. Me gusta escribir con lápiz para luego rectificar y poder borrar, pero suelo escribir con boli. Hablo hasta que se me seca la lengua, como chicle en clase, odio que me controlen.No necesito a nadie que me diga cuando lo hago bien o mal, la cago a menudo, pero es de humanos equivocarse ¿no? Mi madre dice que las formas me pierden y mi padre que mi pinto demasiado. No intentes comprenderme porque será una total perdida de tiempo.
¿Dirás que soy una caprichosa y que no sé lo que quiero?
Lo sé. ¿Y sabes? Me encanta.

Let yourself go

No pienses en el mañana, aprende a disfurtar del momento, respira profundamente y sonríe. No sientas miedo, déjate llevar.

sábado, 11 de junio de 2011

La vida

La vida no espera, no avisa ni se hace tu amiga. La vida es un juego con una partida, nos trata de tú, nos grita y nos mima, nos reta, nos pone un examen al día. La vida es lo único que manda en la vida.
La vida no es tuya, ni tuya ni mía..

Quiero pensar que en la vida todo cambia

Quiero crecer y contigo saldrá bien, quiero llegar a sentir con todo el alma, gracias vida por tus armas voy a aprender a usarlas bien.

jueves, 9 de junio de 2011

I like to remember


¿Por qué sigues recordando todas esas cosas?
¿Por qué no iba a hacerlo? Olvidarse de los malos momentos sería de covardes, gracias a ese tipo de situaciones uno se da cuenta de que no todo es color de rosa, a base de golpes uno empieza a defenderse. He aprendido que ante las dificultades hay que dar la cara, recibirás palos, sí, pero con el tiempo te harás inmune a ellos. ¿Por qué me iba a olvidar de esos momentos que me hicieron ser la persona que hoy soy?










Sindín, un lugar para soñar

Gracias, por todos estes anos ;)

martes, 7 de junio de 2011

Dos y dos son cuatro...

cuatro y dos son seis, seis y dos son ocho y ocho dieciseis! 

Semella que hoxe é o teu día roxón, un día cheo de felicitacións, de agasallos, de bicos, apertas, tiróns de orellas e todas esas cousas que sufriches e aínida che quedan por sufrir.
Xa son 16 fera, pero espero que aínda que aumentaches unha cifra máis ao marcador, sigas sendo o de sempre, que estés sempre ao meu carón, nos bos e non tan bos momentos, nesas tardes de fotos, de peneda, de bru, de desvirgator, iso si, sempre sorrindo!
Grazas por ser como eres, non cambies xamais, grazas por poder dicir coa cabeza ben alta "Braiz Vázquez é meu amigo"
Moitísimas felicidades corazón, nunca nunca nunca te marches ;)